ನಿಜಮಾತನಾಡುವುದೇನೋ ಅರಿಯುತಿಲ್ಲ..
ಉಲಿದ ಮಾತುಗಳಿಗಿಲ್ಲಿ ಬೆಲೆಯಿಲ್ಲ...
ನಾನಿರುವುದಕೆ ಯಾರ ಖುಷಿಯೂ ಇಲ್ಲ...
ನಾನು ಎಂಬ ಜೀವಿಗಿಲ್ಲಿ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಇಲ್ಲ...
ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆಗೆ ಮುಳ್ಳಪೊದೆಗಳ ಪರದೆ..
ಹೆಸರಿಲ್ಲಿ ಮಾಸಿದೆ ತುಂಡು ಬೆಲೆಯೂ ಇರದೆ..
ಜಿಗುಪ್ಸೆಯು ಬಾನೇರಿದೆ ಹಿಂಸೆ ತಾಳಲಾರದೆ...
ತಂಪಾಗದು ಇಲ್ಲಿ ಉರಿವ ಈ ಬೆಂಕಿಯಾರದೆ...
ಆತ್ಮವು ಪರಿತಪಿಸುತಿದೆ ಉತ್ತರವಿರದ ಕಲ್ಪನೆಗೆ..
ಚಂಚಲವಾಗಿ ಬೇಯುತಿದೆ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಭಾವನೆಗೆ...
ಅರಿಯದೆಯೆ ಜಾರುತಿದೆ ಬೆಂಕಿಜ್ವಾಲೆಯ ಸುಧೆಗೆ...
ಯಾಕಿಲ್ಲಿ ಸಸಾರ ನನ್ನ ಇರುವಿಕೆಯ ವಾಸ್ತವಿಕತೆಗೆ..
ದುಃಖದಿ ಮನ ಕುಂದಿದೆ ಏನೂ ಅರಿಯಲಾರದೆ...
ಯಾರೂ ಇರದ ಕೊನೆಗಾಲಕೆ ಹಾತೊರೆಯುವಂತಾಗಿದೆ...
ಕೊನೆಯ ಆಮಂತ್ರಿಸಲೇ ಎಂದೂ ಈ ಮನ ಪರಿತಪಿಸುತಿದೆ...
ತಡೆಯಲಾರದ ಸಂಕಟ ಮನವ ಜಡವಾಗಿಸುತಿದೆ...
